Innymi wytycznymi w astrologii poza planetami są asteroidy. Przeoczane przez innych, przez drugich niedoceniane, odkryły przede mną wiele swoich wpływów.
Skarbnicą wiedzy o tych ciałach niebieskich jest mitologia, ale dodatkowo ten artykuł musi rozpocząć się wyrazami uznania dla autorki Demetra George i jej książki pt. „Boginie asteroidalne, mitologia, psychologia oraz astrologia na nowo odkrywanego pierwiastka żeńskiego”. Demetra napisała klasyczny podręcznik do interpretacji asteroidów i bez tej pracy bylibyśmy ubożsi o ten aspekt astrologii.
Odkryty na początku XIX wieku pas planetoidów jest zgrupowaniem ciał niebieskich, krążących pomiędzy Marsem a Jowiszem, symbolicznie tworzących most pomiędzy naszą osobistą świadomością, reprezentowaną przez nasze bliższe planety (Merkury, Wenus, Księżyc i Mars) oraz społeczną integracją naszych zbiorowych wartości i stylu życia, reprezentowanych przez Jowisza i Saturna oraz inne dalsze planety. Większość z nich ma wyraźnie żeński charakter, wskazując na rosnącą potrzebę ludzkości do przywrócenia modelu boskości, podkreślającego nasz związek z Ziemią.
Wiele odkrytych asteroidów (Ikar, Psyche, Pandora i Safona, etc.) krąży pomiędzy Marsem a Jowiszem, jednak pierwsze cztery odkryte: Pallas, Atena, Westa, Juno, Keres są największe i stanowią źródło pierwotnych wpływów.
Keres, znana również pod nazwą Demeter (czy „Matka”) jest największa i wiele faktów wskazuje na to, że to z niej wywodzi się cała rodzina planetoidów. Jej mityczne początki przenoszą nas w czasie do najwcześniejszej sumeryjskiej bogini płodności, Inany. I tak jak w przypadku wczesnych podań o Wenus, mamy do czynienia z boginią płodności, która musi wkroczyć do królestwa ciemności, by przynieść życie ludzkości. Kiedy była nieszczęśliwa, wyrażała swoją złość, odmawiając bogatych plonów. Keres jest również kojarzona z jesienią, która zwiastuje procesy gnicia i obraz pól leżących odłogiem.
Czczona jest jako bogini zbiorów zboża; znana również ze swojego połączenia z zaświatem, znajdującym się pod ziemią, płynącego z jej przeogromnej miłości dla swojej córki Persefony. Po porwaniu Persefony przez lorda zaświatów, Plutona, Keres wyrusza na poszukiwania swojego ukochanego dziecka w oświetlonym pochodnią rydwanie, ciągniętym przez skrzydlate węże. (A dziś mamy kobietę za kierownicą!) Podczas jej podróży, Keres otrzymuje przyjazne schronienie w mieście Eleusis. W tym miejscu wypoczynku, błogosławi społeczność podarkami z płodów rolnych oraz naukami boskiego uwielbienia. Potem te elezyjskie tajemnice znajdą odbicie w rytuałach inicjacyjnych świata starożytnego, odnosząc się do podróży duszy pomiędzy śmiercią a nowonarodzeniem.
W horoskopie Keres udziela nam wskazówek, związanych z naszą akceptacją pielęgnującej i bezwarunkowej miłości. Jest ona również źródłem wiedzy na temat poczucia wartości. Jako archetypiczna matka, Keres może ujawnić kwestie wychowawcze, związane z wczesnym dzieciństwem oraz to, w jaki sposób wychowujemy nasze dzieci. I krytycznie ta bogini płodów rolnych i wzrostu pokazuje, jak stawiamy czoła transformalnym tajemnicom narodzin i śmierci.
Następna w kolejności planetoidalnych bogiń jest Juno, znana również jako Hera. To jeszcze jedna małżonka męskiego boga nieba, związana z pierwiastkiem ziemi; mitologia przywołuje ją jako lojalną żonę, słynącego ze swoich miłosnych podbojów Zeusa. Znana z burzliwego związku historia Zeusa i Juno, jest skarbnicą greckiej i rzymskiej historii. Jednakże geneza Hery pokazuje, że jej wielkość nie wynikała wyłącznie z dobrze odegranej roli żony.
Hera jest wskazywana przede wszystkim jako niebiańska królowa pokoju i płodności, rządząc trzema księżycowymi stadiami życia: dziecko – pani Księżyca w nowiu; spełniona narzeczona pełni Księżyca; oraz samotna wdowa zaćmienia księżycowego. Wczesne kulty Hery były tak wpływowe, że przedhelleńskie plemiona najeźdźcze zmusiły wczesnogrecką boginię do poślubienia ich acheańskiego boga Zeusa. Hera opisywana jest jako lojalna, jednak przymuszona żona; „sakralne małżeństwo” naszej bohaterki zapadło w pamięć jako związek przyrównywany do nagłych burz, które przełamują spokojne niebo.
Niemniej jednak przypisuje się jej motywy stałego związku. Mogą to być motywy tradycyjne takie jak te związane z miłością i małżeństwem, jak również z relacjami biznesowymi. Kluczem jest jednak zobowiązanie, z którego rodzi się coraz większe zaufanie. Ten dalszy krok w intymność otwiera drzwi do bliskiej relacji seksualnej oraz głębi tantrycznej błogości czy też błogości, płynącej z odczuwania, przepływającej przez kochanków boskiej energii. Kolejny krok odsłania już najgłębsze przesłanie Juno, związane z jedną z tajemnic życia.
Inny aspekt seksualności i miłości jest symbolizowany przez naszą kolejną planetoidę- Westę. W przeciwieństwie do intymności w granicach sformalizowanego związku, będącej domeną Juno, ołtarz Westy odnosił się do świętej seksualności w imię miłości z oddaniem. Westa była czczona we wczesnej Grecji jako bogini ogniska domowego i nie podejmowano się żadnego działania bez uprzedniej modlitwy przy jej ołtarzu, który składał się tylko ze świętego ognia. Później, kiedy bardziej bojowi Rzymianie sformalizowali kult Westyjskich Dziewic, Westa została obdarta ze swojej płodności jako bogini Księżyca, stając się bardziej wyizolowana i kojarzona z czystością o charakterze bardziej rytualnym. Energetyczna domena Westy tyczy się rytuałów i święceń, związanych z rozwojem psychiki.
Wyrażając swoje naczelne cechy czystości i ognia, w horoskopie pokazuje, w której dziedzinie powinniśmy praktykować konstruktywne skupienie. W zgodzie z osamotnioną kulturą Westyjskich Dziewic może również pokazywać, gdzie „pracujemy sami”. To tam, gdzie pali się nasze wewnętrzne ognisko domowe, które kieruje nami w miarę kształtowania się naszej osobowości. Raz jeszcze mamy tutaj wezwanie do zobowiązania, tym razem w stosunku do samych siebie.
Ostatnia, ale niemniej ważna jest Pallas Atena. Znana również jako Minerwa, ta wojownicza bogini, córka Zeusa, przyszła na świat z pełną dojrzałością, gotowa na spotkanie swojego przeznaczenia. Słynie ze swojego talentu prorokowania oraz swojej mądrości. Jej podwójne imię odnosi się do jej władztwa nad wojną i zwycięstwem (Pallas) jak również rolą uzdrowicielki, opiekunki i instruktorki w czasach pokoju (Atena). W horoskopie podkreśla sprawy związane z dążeniami intelektualnymi i kreatywnymi. W świecie zawodowym wspiera doskonałość, ale również mówi o cenie, jaką kobiety (i mężczyźni) czasem płacą za intelektualną zbroję, która odgradza ich od głębokich emocji. Pallas Atena również odnosi się do tego, jak nasza wola objawia się w strukturach fizycznych, czy to w naszych artystycznych przedsięwzięciach czy też energiach uzdrawiających.
Z ich położeniem pomiędzy Marsem a Jowiszem, łączącym nasze bliższe osobiste planety i oddalone ciała zbiorcze, transformacja personalna i nasza dalsza integracja w bardziej świadome społeczeństwo jest darem asteroidów. Na koniec chciałabym raz jeszcze wyrazić uznanie dla Demetra George i jej świetnych prac oraz wdzięczność historiom naszej kultury, dzięki którym życie jest tak bogate.
